نشريه اينترنتي جنبش سوسياليستي
نشريه سازمان سوسياليست هاي ايران ـ سوسياليست هاي طرفدار راه مصدق

Is Palestine Heading for Peace?

By: Kourosh Zaim

Victory of Hamas in the Palestinian elections has alarmed many western politicians and observers. Alarmed, because Hamas is a fighting militia organization with mandate to free all occupied land of  Palestine. Considered a terrorist organization by Israel and the U.S., for its uncompromising stand against Israel and peace negotiations, and for leading the Intifada, Hamas itself is now in a bind.

Having won majority of the seats in parliament, Hamas must form a government.  If they form government, they must learn how to govern and to speak diplomatic language, something they know nothing about. They only know how to fight and how to shout slogans with clenched fists. Unlike uttering slogans and fighting cry, governing is not a simple task, as the Fath Organization learned it in the hard way last decade as they turned from a militia group to a government. They governed very badly as militias took bureaucratic posts they were not trained or educated for and, hungry for good life and trappings of authority, created another one of the corrupt civil services in the region. Fath guns were thus silenced.

Now, it is Hamas' turn. No wonder Fath party, asked by Hamas to continue with the task of governing, refused. Fath government was marred by Hamas militancy. Their peace negotiations and agreements with Israel were continually disrupted by Hamas' refusal to cooperate. Now, Fath wants Hamas to occupy the hot seat and see what governing involves.

The problem of governance is the least of Hamas worries. If they become government, they would have to abandon a few of the principles their existence is based on. Refusal to recognize Israel's right of existence in one. This stand will cut off International monetary aid to Palestine which is what greases the wheels of economy. Palestinian economy is in a state of collapse as is. Loss of foreign aid will send the economy in a tail spin.

Second problem is the Hamas Covenants, which considers the whole of Palestine as the holy land of Moslems and must be vacated by the infidels. Israel also considers the land it occupies as the Promised Land. This means an eternal state of war with Israel. That is, even if they ever sign a peace treaty, the claim on the land Israel is on will remain.

Third is that they cannot, according to the Covenants, enter a peace agreement with Israel unless all the land occupied during the 1967 war is returned. This might take a very long time during which the state of war will persist. Considering the great influence Israel commands over the Palestinian economy in terms of trade and employment, the Palestinians will continue to be on the losing side.

Last, but not least, is the problem of converting Hamas resistance fighters into Hamas bureaucrats. What do you do with a large number of unemployed who wield guns and demand their share of the spoils of victory?

All in all, I am optimistic that Hamas will go the route of Fath, without the corruption I hope. After a few months of bickering and fist flying, they find a face-saving way to get them out of the bind they are in. Modify the Charter, rewrite it, or "temporarily" compromise for the sake of "Palestinian people's current welfare needs" I don't know. But, give them a little pressure and some diplomatic threats, loss of international funds as one, they will come around. In conclusion, I believe that Hamas victory was the best thing that happened to the Palestinians, Israelis and the peace in the region, under the circumstances. A sustainable peace agreement between Palestine and Israel is now assured, even though it may take a little adjusting time.

(Publ. in Iran Daily, 2/2/2006)

ترجمه فارسی:

آیا فلسطین به صلح نزدیک می شود؟

از: کورش زعیم

پیروزی حماس در انتخابات فلسطین بسیاری از سیاستمداران و تحلیل گران غربی را نگران کرده است. آنها نگران شده اند، زیرا حماس یک سازمان چریکی با هدف آزاد ساختن تمامی سرزمین اشغال شده فلسطین است. حماس، که بعلت موضع سازش ناپذیرش علیه اسراییل و مذاکرات صلح، و نیز بعلت رهبری انتفاظه، از سوی اسراییل و امریکا یک سازمان تروریست شناخته شده، اکنون خود در تنگنا قرار گرفته است.

با ربودن اکثریت کرسی های پارلمان فلسطین در انتخابات گذشته، اکنون حماس باید دولت تشکیل بدهد. اگر آنها دولت تشکیل بدهند، باید شیوه مدیریت کشور و زبان دیپلوماتیک را هم یاد بگیرند، که با هیچکدام آشنایی زیادی ندارند. آنها خوب می دانند چگونه بجنگند و چگونه با مشتهای گره کرده شعار بدهند. برخلاف شعار دادن و مبارزه کردن، مدیریت کشور کار ساده ای نیست، همانگونه که سازمان فتح در دهه پیش، هنگامی که از یک سازمان چریکی به یک دولت تبدیل شد، به سختی دریافت. با چریکهایش که تبدیل به بوروکراتها شده بودند، فتح نمایش خوبی از دولتگری از خود نشان نداد. مبارزانی که برای مسئولیتهای اداری خود نه تجربه داشتند و نه آموزش دیده بودند، خسته از جنگ و تشنه زندگی آرام و مرفه، یکی دیگر از دولتهای فاسد منطقه را شکل دادند. تفنگ های فتح، در هر حال، خاموش شد.

اکنون نوبت حماس است. وقتی فتح درخواست حماس را برای تشکیل و ادامه دولت رد کرد، کسی شگفت زده نشد. دولت فتح همیشه گرفتار تندروی ها و خشونت گرایی حماس بود. مذاکرات صلح دولت فتح همیشه توسط حماس قطع و هرگونه موافقتنامه صلح آمیز با اسراییل توسط حماس که از همکاری خودداری می کرد، نقض می شد. اکنون فتح می خواهد که حماس خود برای مدتی روی صندلی داغ دولت فلسطین بنشیند و آنچه فتح تا کنون کشیده خود تجربه کند.    

تشکیل دولت، اکنون کمترین مسئله حماس است. اگر حماس تبدیل به دولت شود، مجبور خواهد شد برخی از اصول اعتقادی خود را که موجودیت حماس بر آنها استوار است کنار بگذارد. خودداری از برسمیت شناختن حق وجودی اسراییل یکی از این اصول است. اگر حماس این موضع را ترک نکند، کمکهای مالی بین المللی که چرخهای اقتصاد فلسطین را بگردش در می آورد، متوقف خواهد شد. همینطور هم اقتصاد فلسطین در شرایط فروپاشی است؛ بریده شدن یارانه های خارجی اقتصاد را وارد شرایط سقوط آزاد خواهد کرد.

مسئله دوم، یک اصل وجودی حماس است که می گوید تمامی سرزمین فلسطین هدیه خداوند و متعلق به مسلمانان است، که باید از وجود کافران پاکسازی شود. معنای این اصل اعتقادی تداوم حالت جنگی با اسراییل است. یعنی، حتا اگر با اسراییل پیمان صلح ببندند، ادعای مالکیت بر سرزمینی که اسراییل بر آن استقرار یافته، بر جای خواهد ماند.

مسئله سوم اینست که طبق این اصول، تا هنگامی که اسراییل سرزمین های اشغال شده در جنگ 1967 را تخلیه نکند، هرگونه پیمان صلح ناممکن خواهد بود. و از آنجا که تخلیه این زمین ها با روند کنونی و بدون هیچ توافقنامه صلح، بسیار طولانی خواهدبود، حالت جنگ کماکان ادامه خواهد داشت. افزون بر این، با توجه به نفوذ فوق العاده اسراییل در اقتصاد فلسطین در چارچوب ایجاد اشتغال و بازرگانی، باخت کماکان با فلسطینیان خواهد بود.

و بالاخره، مبارزان مسلح حماس و مسئله تبدیل آنان به بوروکراتهای دولت حماس است. شما با شمار زیادی جنگجوی مسلح بیکار که انتظار دریافت سهم خود را از این پیروزی دارند چکار می توانید بکنید؟

با همه این دشواریها، من خوشبین هستم که حماس همان راه فتح را خواهد پیمود، البته امیدوارم بدون فساد اداری. پس از چند ماه گفتگو و جدل و مشت حواله کردن، سرانجام راهی برای تغییر موضع و حفظ آبرو در برون رفت از تنگنای کنونی خواهد یافت. اصلاح بیانیه اصول اعتقادی حماس، بازنویسی آنها یا دستکم کنار گذاشتن "موقتی" برخی اصول "بخاطر نیازهای فوری رفاهی مردم فلسطین" از گزینه های پیش روست. ولی با فشارهای سیاسی و تهدیدهای دیپلوماتیک قطع یارانه های بین المللی، حماس بزودی خود را با شرایط نوین وفق خواهد داد. در پایان، من باور دارم که در شرایط موجود، پیروزی حماس بهترین رویداد برای فلسطینیان، اسراییلیان و برای صلح درمنطقه بود. اکنون دیگر رسیدن به توافق بر روی یک صلح پایدار میان فلسطین و اسراییل تضمین شده است، هرچند که به کمی زمان و کمی بردباری نیاز دارد.

 (روزنامه ایران دیلی 2/2/2006)