توصيه اي براي آموزش متدولوژي تار

در «پاسخ» به مقاله ي مختصري كه چندي پيش در نقد به پاسخ بابك امير خسروي به محسن قائم مقام نوشته بودم، بابك امير خسروي، بجاي برخوردي انتقادي به نوشته ي مستدل و مستند من، در دُشنامه ي مبسوطي تحت عنوان «بازهم سخنی چند درباره فاجعه 28 مرداد! (حزب توده ايران وشوروی)» [*] مطالبي گفته است كه من خود را در حد جواب گفتن به آن ها نمي بينم، مگر خودم را به سطح او تنزل دهم، چون وي، بجاي نقد به نكات اساسي و مستند آن نوشته ي كوتاه، همانند همكار پيشين اش در كميته ي مركزي حزب توده حميد احمدي (برلن)، به ناسزاگويي دست زده و حتي تخصص حرفه اي مرا هم، كه ناشي از آموزش نزد استادان بزرگي چون پروفسور ماكسيم رودنسون كه آثارم را مورد تأييد قرار داده اند، تخطئه كرده است، تنها كاري كه از من بر مي آيد اينست كه به دانشگاه ها و مؤسسات پژوهشي اي كه در آن ها از جمله در مورد ايران تدريس و تحقيق تاريخي كرده ام، يا كتب تحقيقي مرا نشر داده اند (مانند دانشگاه هاروارد، دانشگاه پيتزبرگ، و دانشگاه واشنگتن/سياتِل، الخ)، پيشنهاد كنم در هاي خود تخته كنند و ازين پس شاگردان خود را براي آموزش، نه فقط متدولوژي تاريخنگاري و تحليل تاريخشناسانه، كه حتي روانشناسي كاراكتر تاريخشناسان به «شميران پاريس»[1] بفرستند تا نزد بابك امير خسروي در اين حرفه ها «تلمذ» كنند، تا سرانجام بتوانند بياموزند، هنوز پس از 55 پنج سال، بجاي پاسخ مستدل و مستند، همچنان به سبك بسوي آينده ارگان علني حزب توده با هتاكي قلم بزنند، سَبكي كه با جان به دَر شود.

[1] اصطلاحي است كه كيانوري در خاطراتش در باره ي محل اقامت بابك امير خسروي در اطراف پاريس به كار برده بود؛ به قول يكي از دوستان، كه به خود او نيز گفته است، اگر كيانوري اين اصطلاح را به كار نبرده بود، وي هرگز دست به نگارش «تاريخ» 28 مرداد نمي زد. راست است كه طي سال هاي بين دستگيري و مصاحبه ي تلويزيوني كيانوري و انتشار خاطراتش امير خسروي كتابي در باره ي 28 مرداد ننوشت تا سياست هاي كيانوري را محكوم كند.

[*] ـ توضيح هيئت تحريريه نشريه اينترنتی جنبش سوسياليستی:

برای مطالعه مقاله ی « بازهم سخنی چند درباره فاجعه 28 مرداد! (حزب توده ايران وشوروی)» بقلم آقای بابک امير خسروی از لينک زير استفاده کنيد:

http://www.jebhemelli.net/htdocs/Political_Articles/2007/07_July/Amirkhosrovi__28Mordad.htm