در حاشیه پخش اعترافات تلویزیونی

نشريه اينترنتي جنبش سوسياليستي
نشريه سازمان سوسياليست هاي ايران ـ سوسياليست هاي طرفدار راه مصدق

www.ois-iran.com
socialistha@ois-iran.com

مسعود فتحی

به نقل از سايت عصرنو

بعد از پخش فیلم اعترافات تحت عنوان «به نام دمکراسی..»، پیش از همه جریانات «اصلاح طلب»، سایت بازتاب تحت عنوان «جمهوری اسلامی به كجا رسیده است؟» واکنش نشان داد و نوشت که: «پخش اعترافات از سیمای جمهوری اسلامی، نشان‌دهنده آن است كه امروز پس از گذشت ۲۹ سال از انقلاب، برخی جمهوری اسلامی را در برابر شیوه‌ای كه خود آن را پایه‌گذاری كرده؛ یعنی ترویج ارزش‌های فرهنگی و تلاش برای صدور این روش‌ها به دیگر كشورهای جهان، آسیب‌پذیر می‌دانند.» (۱) «بازتاب» از «آسیب پذیر» نشان دادن جمهوری اسلامی، و این که حکومتی که خود مدعی «ترویج ارزش های فرهنگی» (بخوان «صدور انقلاب» بوده است) خود را در معرض صدور انقلاب دیگران «آسیب پذیر» می بیند.

اولین جریان اصلاح طلبی که واکنش نشان داد جبهه مشارکت بود. موضع گیری دفتر سیاسی جبهه مشارکت در این مورد، در حاشیه «اردوی شاخه جوانان مناطق جنوبی» صورت گرفت. سایت «آفتاب» موضع مشارکت را «در واكنش به پخش اعترافات عوامل بیگانه» اعلام كرد و افزود: «سیاست های آمریكا در قبال جمهوری اسلامی غالبا دوستانه و سازنده نبوده است، در عین حال پخش چنین برنامه هایی با هدف روشنگری تحركات ضد ایرانی بی‌فایده است.» (۲)

نکته جالب این که در این «واکنش»، حتی یک مورد هم مستقیما به افرادی که اعتراف کرده اند، و هتک حرمتی که از آنان شده است، اشاره ای نشده است. برعکس، غیر مستقیم تحت عنوان «عوامل بیگانه» از آن ها صحبت شده است. البته ظاهرا این «عوامل بیگانه» هم از طرف سایت «آفتاب» بر «واکنش» جبهه مشارکت افزوده شده است. چون در «واکنش» این جریان در سایت «میزان نیوز» (۳) از «عوامل بیگانه» خبری نیست.

مسائلی که در «واکنش» مشارکت بدان ها اشاره شده است، عبارت اند از:

۱ - «اعضا(ی دفتر سیاسی) با انتقاد از پخش اعترافات تلویزیونی آن را برنامه گروهی در آستانه انتخابات دانستند.»

۲ -«اعضای دفتر سیاسی ... این نوع برنامه‌ها را بیش از هر چیز دارای مصرف داخلی در جهت سیاست‌ های محدودكننده و اقتدارگرایانه جریان حاكم در آستانه انتخابات مجلس ارزیابی كردند»

۳ - «اعضای دفتر سیاسی با هشدار نسبت به زمینه‌سازی‌هایی كه در سایه چنین سناریو‌ها و نمایش هایی برای اعمال فشار بر جامعه‌سیاسی كشور صورت می‌گیرد تاکید کردند ... با پخش چنین برنامه هایی نمی توان افكار عمومی را نسبت به مشكلات فراوان و ناكارآمدی‌های حاصل از شیوه‌ عمل دولت نهم و جریان حاكم منحرف كرد».

۴ - «اعضای دفتر سیاسی جبهه مشارکت با تاكید مجدد بر اصلاحات درونزا و ... از كلیه جریان های مختلف اصلاح طلب خواستند تا نسبت به اهداف پنهان اقتدارگرایان در نفی شعارهای اصلاحات ... هوشیار و متحد باشند».

شکی نیست که هرکدام از موارد فوق در جای خود قابل تامل هستند. اساسا خود اتهام «براندازی نرم» می تواند در موقعیت فعلی سلاحی علیه هر نوع اصلاح طلبی و از جمله همین اصلاح طلبان حکومتی باشد. می توان این اعتراف گیری ها را از زوایای مختلف مورد ارزیابی قرار داد. دفتر سیاسی مشارکت هم می تواند بگوید که این اعترافات «برنامه گروهی در آستانه انتخابات» است. «درجهت سیاست های محدود کننده و اقتدارگرایانه جریان حاکم در آستانه انتخابات مجلس» و «برای اعمال فشار بر جامعه» است. برای «منحرف کردن افکار عمومی از «ناکارآمدی های دولت نهم» است، هیچکدام از این ارزیابی ها فی نفسه غلط نیست. حق طبیعی دفتر سیاسی مشارکت است که با تاکید بر «اصلاحات درونزا» «کلیه جریان های مختلف اصلاح طلب» را نسبت به «اهداف پنهان اقتدارگرایان در نفی» شعار های اصلاح طلبان به هشیاری دعوت کند. اما آیا هر کسی با هر ارزیابی و تفسیری می تواند این واقعیت را نادیده بگیرد که این اعترافات قبل از همه زیر پا گذاشتن حقوق اولیه و انسانی کسانی است که بعد از روزها، هفته ها و ماه ها شکنجه روحی و جسمی مجبور شده اند، به اسباب دست کسانی تبدیل شوند، که این یا آن هدف مورد تفسیر مشارکتی ها را دنبال می کنند.

در موضع گیری جبهه مشارکت، کلمه ای هم در باره حقوق انسانی کسانی که زیر فشار هائی که گوشه ای از آن ها را خانواده های دانشجویان(۴) در نامه ای به شاهرودی اعلام کرده اند، وادار به اعتراف علیه خود شده اند، در میان نیست. این افراد در موضع گیری مشارکت اصلا وجود خارجی ندارند. ظاهرا از حق و حقوقی هم برخوردار نیستند. صورت مساله طوری چیده شده است که گوئی آن ها هم جزو ابزارهائی مثل دوربین و صفحه تلویزیون بوده اند که در آستانه انتخابات و در جهت جوسازی در آن و برای منحرف کردن افکار عمومی از ناکارآمدی های دولت نهم به کار گرفته شده اند...

در موضع گیری مشارکت از کلمه «انتقاد» از این اعترافات استفاده شده است، ولی از خود انتقاد هیچ خبری نیست و «انتقاد» دفتر سیاسی مشارکت متوجه همه چیز هست، جز خود این اعترافات و چگونگی کسب آن ها و موقعیت و وضعیت افرادی که وادار به اعتراف شده اند. واکنش مشارکت، دوئلی با رقیب مشارکت است و در این دوئل اعترافات و معترفین از صحنه حذف شده اند. حتی شایسته نام بردن هم نبوده اند.

«عامل بیگانه» که هیچ، خودِ بیگانه بوده اند. اینکه پس از این اعترافات حتی پس از آزادی هم دیگر این افراد نمی توانند انسان های آزاد قبل از این اعترافات بوده، به زندگی خود به روال گذشته و به روابط قبلی خود با دوستان و حتی فامیل خود بطور عادی ادامه دهند. با کابوس بازجوئی و تحقیر و تهمت هائی که بر آن ها روا شده است، باید زندگی کنند، کمتر از صحبت در مورد «مصرف داخلی در جهت سیاست‌ های محدودكننده و اقتدارگرایانه جریان حاكم در آستانه انتخابات مجلس» اهمیت دارد؟

راستی تفاوت مشارکت با رقبای «اقتدارگرا»، در برخورد به حقوق پایمال شده انسانی دستگیرشدگان در کجاست؟