*در
جهان نئولیبرال، یا به توصیف روشن مایک دیویس «سیاره زاغه ها»،
که از تخریب محیط زیست، فقر، گرسنگی و سرکوب در رنج است، پاپ
تصمیم گرفت که به بنیان گذار مذهب رقیب توهین نماید.*امروزه،
اغلب اسقف های کاتوليک غرب ( منجمله این باواریایی در واتیکان)
و سیاستمداران مرکز- چپ / راست، پاپ واقعی را که در کاخ سفید
زندگی می کند، و به آنها می گوید « سیاه» چه موقع «سفید» است
را می ستايند.
طارق علی
برگردان المیرا مرادی
elmiramoradi@gmail.com
به نقل از سايت دنيای ما
توهين پاپ: عملی تحريک آميز*
آیا عمل تحریک آمیز اخیر «بندیکت» تصادفی بود و یا از روی عمد؟
این پاپ باواریایی یک روحانی ارتجاعی دو آتشه است. کسی است که
برای سازماندهی رسيدن به مقام پاپی، که با تصفییه بیرحمانهِ
مخالفان بالقوه و نظارت بر گزینش کاردینال ها همراه بود،
کوچکترین شانسی را از دست نداد.
فکر می کنم که او می دانست چه می گوید و چرا می گوید.
انتخاب یک نقل قول از نوشته های کهن مانوئل دوم (Manuel II
Paleologos)، یکی از کم هوش ترین حکام بیزانس، بویژه در آستانه
سفرش به ترکیه، تا حدی ریاکارانه بود. پاپ می توانست از برخی
نقل قول های موثرتر، از آن دسته که این روزها در گوشه و کنار
بکار گرفته می شود، استفاده نماید. شاید این شیوه کار او به
جهت سپاس و قدردانی ویژه از اوریانا فالاچی صورت گرفت.
شاید.
جهان اسلام که دو کشور آن- عراق و افغانستان- مستقیما تحت
اشغال نیروهای غربی قرار دارند، دیگر احتیاج ندارد زبان
صلیبیون به آن یادآوری شود. در جهان نئولیبرال، یا به توصیف
روشن مایک دیویس « سیاره زاغه ها» ، که از تخریب محیط زیست،
فقر، گرسنگی و سرکوب در رنج است، پاپ تصمیم گرفت که به بنیان
گذار مذهب رقیب توهین نماید.
واکنش ها در جهان اسلام قابل پیش بینی، اما بشکل تاسف آوری
ناکافی بود. تمدن اسلامی نمی تواند به نیروی شمشیر تنزل داده
شود. تمدن اسلامی پل حیاتی بین جهان کهن و رنسانس اروپایی بود.
این کلیسای کاتولیک بود که در شبه جزیره ایبری و سیسیلی بر
علیه اسلام اعلان جنگ داد و برای نظارت بر پاکسازی اروپا و
دشمن پروتستان رفرمیست، به اخراج و کشتار گسترده، اجبار به
گرویدن به مسیحیت و تفتیش عقاید خبیثانه متوسل شد. خشم و غضب
علیه "مرتدین "، باعث گشت تا دهکده های کاتار Cathar در جنوب
فرانسه به آتش کشیده شوند. امپراطوری عثمانی بطور یکسان به
یهودیان و پروتستان ها پناهندگی داد، پناهندگی که اگر استانبول
قسطنطنیه باقی مانده بود، از آنها دریغ می شد. این پل (مقدس)
بود که موعظه می کرد:" ای برده گان، از اربابان زمینی خود
اطاعت کنید. زيرا مسیح ، کسی که شما به آن خدمت می کنید، ارباب
واقعی شماست".(انجیل، کتاب کولوسیان،بند 3 ص.23-22) کلیسا در
پایه ریزی سنت همدستی با دشمن و عملی که انسان را مجبور به
زانو زدن در مقابل ثروت و قدرت نمايد پیشقدم بود و اوج آن طی
جنگ جهانی دوم بود، یعنی زمانيکه رهبری کلیسا با فاشیسم همکاری
کرد، و بر علیه یهودی کشی و قصابی براه افتاده در جبهه شرقی،
زبان از هم نگشود. اسلام احتیاج به درسهای صلحجویانه از این
کلیسا ندارد.
خشونت تنها امتیاز ویژه و یگانه یک مذهب نبوده و نمی باشد،
ادامه اشغال فلسطین توسط اسرائیل این را به اثبات می رساند. در
طول جنگ سرد، واتیکان، با استثنائات جزئی، جنگ های امپریالیستی
را حمایت و پشتیبانی می کرد. در جریان جنگ اول و دوم جهانی ،
طرفین جنگ، دعای خیر کلیسا همراهشان گشته بود. کاردینال
آمریکایی اسپلمن Spellman ، یکی از جنگ طلبان پیشتاز در جریان
جنگ های کره و ویتنام، در جبهه های جنگ برای نابودی کمونیسم
بود.
واتیکان بعدها در آمريکای لاتين، روحانیت پيرو الهيات رهایی
بخش و کشیش های دهقان را مجازات کرد. برخی نیز مورد تکفیر قرار
گرفتند.
همه مسیحیان به جنگ های صلیبی قدیم و جدید نپیوستند. زمانیکه
پاپ اوربان، جنگ های صلیبی را آغاز کرد، پادشاه سیسیلی ،
نورمان، از فرستادن سپاهیان خویش خودداری کرد، که مبادا
مسلمانان سیسیلی مجبور به جنگ علیه هم کیشان مسلمان خود در شرق
شوند. پسر او، راجر دوم هم از شرکت در جنگ های صلیبی دوم،
امتناع کرد. آنها با اين کار از رهبران کنونی ایتالیا که
حاضرند با پیوستن به امپراتوری صلیبیون علیه جهان اسلام بجنگند،
شجاعت بيشتری نشان دادند.
ایناسیوس لویولا (Ignatius Loyola)، بانی فرقه ژزوئیت ها گفت:"
برای اطمينان به درست کار کردن در همه موارد، بايد هميشه اين
اصل را رعايت کنيم : «سفيدی» که من می بينم، در صورت حکم سلسله
مراتب کليسا، بايد باور کنم که «سياه» است." .
امروزه ، اغلب اسقف های کاتوليک غرب ( منجمله این باواریایی در
واتیکان) و سیاستمداران مرکز- چپ / راست، پاپ واقعی را که در
کاخ سفید زندگی می کند، و به آنها می گوید « سیاه» چه موقع «سفید»
است را می ستايند.
آمین.
http://www.counterpunch.org/
