توضيح دفتر هاشمی رفسنجانی
در خصوص انتشار نامه آيت الله خمينی
درباره علل ختم جنگ، ايسنا
-
فلسفه انتشار اين نامه صرفا پاسخ به شبهات بود
خبرگزاری دانشجويان ايران - تهران
سرويس: سياسی
دفترهاشمی رفسنجانی، رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام،
با ارسال نمابری به توضيح در خصوص انتشار نامهای
از حضرت امام (ره) پرداخت.
به گزارش گروه دريافت خبر خبرگزاری دانشجويان
ايران (ايسنا)، متن کامل توضيح دفتر هاشمی
رفسنجانی به اين شرح است:
پس از انتشار نامهی حضرت امام (ره) برخی اشخاص
حقيقی و حقوقی و نشريات اظهار داشتند که اين نامه
جزء اسناد محرمانه بوده و چاپ آن در اين زمان
مناسب نبود. در خصوص اين موضوع توضيحات ذيل ضروری
به نظر میرسد:
١- نامهی حضرت امام (ره) در آن تاريخ در
جلسهای در مقر رياست جمهوری با حضور جمع زيادی از
مسوولان، نمايندگان، فرماندهان نظامی و علمای بلاد
قرائت شد و نسخههايی از دست خط ايشان به تعدادی
از مسوولان داده شد.
٢- واژهی «محرمانه» در فرهنگ و ادبيات سياسی
بار معنايی خاصی دارد.قاعده و قانون در تعريف
اسناد طبقهبندی شده اين است که به ميزان حساسيت
سند، بر روی آن عبارت محرمانه و... تا سری حک
میشود. در صورتی که اين نامه فاقد هرگونه
طبقهبندی بوده است.
٣- توجه همگان را به اين نکته مهم جلب
مینماييم که سالهاست اين نامه روی سايتهای
اينترنتی قرار گرفته و برای همگان نه تنها در داخل
حتی در خارج از کشور قابل دسترسی بوده و هنوز هم
در بعضی سايتها هست.
٤- ضمن احترام و ارج نهادن به رشادتها و
خدمات و زحمات همهی فرماندهان بزرگوار و رزمندگان
حماسهساز هشت سال دفاع مقدس، فلسفهی انتشار اين
نامه صرفا پاسخ روشن و بدون ابهام توسط شخص امام (ره)
به شبهات و تشکيکهايی احتمالی بود که در مورد علل
ختم جنگ عنوان میشد. برخی آن را ناشی از
سياسیکاری سياسيون و برخی ناشی از مجموعهی
عواملی از محدوديتها و شرايط و مقتضيات داخلی و
بينالمللی آن زمان برمیشمردند و متاسفانه در
ماههای اخير شبهات ديگری نيز در مورد پذيرش
قطعنامه مطرح گرديد که برای نسل جديد ابهامات
بيشتری ايجاد کرد. ضمنا انتشار اين پيام به منظور
منفی نشان دادن گزارش فرماندهی سپاه در آن زمان
برای مشخص کردن نيازهای جبهه نبوده، بلکه دليل بر
تاثير آن گزارش در واقعبينی مسوولان و کمک به
تصميمگيری امام راحل است و حتی آيتالله هاشمی
رفسنجانی در مصاحبهی راديويی روز ٥/٧/٨٥ پس از
اشاره به نامه فرماندهی سپاه، با صراحت گفت:
نيازهای جبهه را در آن نامه مطرح کردند و حقشان
بود.
در ضمن، مباحث مربوط به اختلافات تخصصی سپاه و
ارتش و نامهی جناب آقای محسن رضايی نيز مطلب
تازهای نبود که برخی رسانه اعلام کردهاند:
«اولين بار آيتالله هاشمی رفسنجانی دو سه هفتهی
قبل در خطبههای نمازجمعه به آن اشاره کردهاند.»
بلکه در چندين مصاحبه و سخنرانی سالهای قبل نيز
به صورت کاملا مشروح به اين دو مسئله اشاره کرده
بودند.
به عنوان نمونه در مصاحبهای که در تاريخ ١٥
بهمن ٨٢ در روزنامه کيهان چاپ شده بود، خبرنگار
از آيتالله هاشمی رفسنجانی در خصوص کيفيت
اختلافات سپاه و ارتش پرسيد و ايشان در جواب گفت:
اين اختلاف به گونهای نبود که ما به يک طرف سوءظن
داشته باشيم.
ارتش به خاطر آموزشها و روشهای کلاسيک خود يک نوع
عمليات خاصی را قبول داشت که همه چيز بايد طبق
کلاس انجام شود...سپاه در آن فاز نبود. شروع کارش
از عمليات کوچک، غيرمتعارف، غافلگيری و ايثار در
جنگ بود... يک اختلاف اين بود که هر عملياتی را
مطرح میکرديم، اگر سپاه طرح میکرد، با منطق ارتش
جور در نمیآمد و بالعکس.
در خصوص نامه سردار رضايی نيز خبرنگار کيهان به
نقل از يکی از فرماندهان سپاه گفت: وقتی امام (ره)
اين نامه را خواندند، گفتند آقای رضايی با اين
نامه گفت که ما ديگری نمیجنگيم و آيتالله هاشمی
رفسنجانی در پاسخ گفتند: آن نامه نشانه اين بود که
با توجه به شرايط موجود، نمیتوانستيم بجنگيم.
با تجليل و گراميداشت ياد و خاطره شهدای
بزرگوار ٨ سال دفاع مقدس و قدرشناسی از مجاهدت و
رشادتهای فرماندهان اين حماسه بزرگ و تاريخی ملت
ايران.»