قطعنامه پنجمین پلنوم سازمانهای جبهه ملی ایران در امریکا
لس آنجلس- 31 سپتامبر 2006
 

جایگاه و حقوق اقوام ایرانی

سابقه تاریخی کشور ایران در داخل مرزهای کنونی و غالباً بسی فراتر از آن به هزاران سال می رسد. مردمان این سرزمین با ویژگیهای محلی و قومی خود طی این سالها به عنوان مردم یک دیار کهنسال در کنار هم زیسته اند. اگر چه، به ویژه در طول 1400 سال پس از حمله اعراب ، عموماً حکومتهای جابر و سفاک بر آن حکم می رانده اند؛ ولی هیچ نقطه از سرزمین کنونی از راه غلبه جنگی به تصرف در نیامده و هیچ قومی از مردم ایران به جبر مغلوب و ضمیمه ملت ایران نشده است. و نیز کشور ایران و ملت ایران در شکل و ترکیب کنونی از راه طرح و نقشه کشی و تقسیم بندی های جغرافیایی ساختگی بدست قدرتهای بزرگ به وجود نیامده است بلکه کشور ایران و ملت ایران در شکل و ترکیب کنونی خود یک پدیدۀ دیر پای تاریخی است.

اقوام ایرانی که در طول هزاران سال در کنار هم و در یک کشور زندگی کرده اند اکنون یک ملت واحد را تشکیل می دهند. در عین حال تاکید بر یک ملت نباید وجود اقوام گوناگون ایرانی در داخل این واحد ملی را نفی کند. وجود اقوام گوناگون ایرانی به معنای وجود حقوق ویژه برای این اقوام است.

در صد سال اخیر که کشور به سوی دنیای جدید بحرکت در آمده و ملت ایران در مفهوم امروزی آن پدید آمده در زیر سلطۀ حکومتهای دیکتاتوری نه تنها به حقوق و آزادیهای همه ملت ایران تجاوز شده، بلکه با ترکیب خودکامگی و مرکز گرایی حقوق ویژه اقوام ایرانی هم زیر پا گذاشته شده است.

باید از هم اکنون همراه با پیکار آزادیخواهانه برای تامین حقوق و آزادی ها و استقرار حاکمیت ملی، مبارزه برای بدست آوردن حقوق ویژه اقوام گوناگون ملت ایران را هم به پیش برد .

اقوام ایرانی با فرهنگهای گوناگون خود در طی قرون متمادی و در کنار هم فرهنگ بزرگ ایران را ساختند که فرایند رشد یا بنده ای از این فرهنگ های گوناگون و همچون چتری در برگیرنده همه فرهنگهای درون خود گردید. به این ترتیب برای تضمین شکوفائی فرهنگ ملی باید زمینه آزاد رشد و بالندگی فرهنگ های گوناگون اقوام ایرانی را بوجود آورد.

باید با استفاده از تجربیات مشابه ملتهای دیگر و با توجه به ویژگیهای مردمانی که در این سرزمین بزرگ زندگی می کنند مناسب ترین راههای علمی و عملی برای پیش برد این فرایند را جستجو نمود.

علیرغم همانندی های نزدیکی که در میان فرهنگهای اقوام ایرانی وحود دارد زبان مادری در آنها یکی نیست. در عین اینکه زبان فارسی از دیر باز زبان مشترک همه اقوام ایرانی بوده است، دیگر زبانهای اقوام ایرانی از جمله ترکی و کردی و عربی را باید به عنوان زبان مادری بخشهایی از ملت ایران مورد توجه قرار داد. و مطالعه علمی برای تدوین برنامه های آموزش ابتدائی به زبانهای محلی و تاسیس کرسیهای زبانهای قومی ایرانی در دانشگاههای کشور، از اقدامات ضروری در این زمینه است.

برنامه های پیشرفت اقتصادی در مراکز قومی با شرکت مستقیم همان مردم، تاسیس و گسترش و تکثیر مراکز جنبش و پیشرفت اقتصادی از دانشگاهها و موسسات تحقیقاتی تا مراکز صنعتی و وسائل ارتباطی و موسسات مالی و بانکی، و ایجاد ارتباط تنگاتنگ و فزاینده میان اقتصاد و مراکز قومی با اقتصاد ملی رکن مهمی از مبارزه برای احقاق حقوق قومی است .

در سطح قدرت سیاسی در کشور: ما خواهان سهیم شدن همه شهروندان و گروه بندیهای آنان و از آنجمله سهیم بودن همه اقوام ایرانی در قدرت سیاسی هستیم که خود پایه اصلی دمکراسی و حاکمیت ملی است. کاستن از تمرکز گرئی، سپردن کارها بدست مردم مورد اعتماد هر محل، تعیین مسئولان دولتی از طریق انتخابات آزاد و  توسط مردم همان منطقه از اقدامات لازم برای حرکت به سوی دمکراسی و وحدت ملی است.

زندگی در کنار هم و آمیختن اقوام ایرانی در یکدیگر در درازای تاریخ و به ویژه شتاب بس بیشتر این درهم آمیختگی در صد سال گذشته، در جامعه ای که پا به جهان نو گذاشته است، زمینه مادی هر چه بهم نزدیکتر شدن اقوام ایرانی را در شکل یک ملت واحد تثبیت کرده است. اصطلاح وارداتی «کشور کثیر المله» در مورد ایران بدون هیچگونه پایه تاریخی و اجتماعی و فقط یک شعار تبلیغاتی بدخواهانه است.

                                                        ********                                                                  

با پیوند میان خواستها و هدفهای عمومی آزادیخواهانه و حقوق ویژه اقوام ایرانی، از یک طرف مبارزه در راه تاسیس دمکراسی موثرتر و نیرومند تر می گردد و از طرف دیگر بهترین و مطمئن ترین تضمین برای صیانت از وحدت ملی بدست می آید. همبستگی ملی که به این ترتیب در مبارزه مشترک در کنار هم شکل می گیرد وحدت ملی داوطلبانه را به صورت یک احساس تاریخی در دل افراد و اقوام ملت جا می دهد.

در چنین زمینه ای احتمال موفقیت هرگونه دسیسه و تحریک خارجی در جهت تجزیه طلبی و آسیب به تمامیت ارضی کشور بطرف صفر می رود در حالیکه حرکت ملی در جهت آزادیخواهی و دمکراسی با پیوند خود به حقوق قومی، بخش مهمی از برنامه خود را که تاریک و بی اثر مانده بود روشن می سازد و پایه استوارتری برای تحقق آزادی و دمکراسی بنا مینهد.

 

فرخنده باد پیوند مبارزه آزادیخواهی و دمکراسی با پیکار برای حقوق اقوام ملت ایران!