پس از پیروزی آمریکا در نبرد با رژیم بعث عراق یکی از سوالاتی که همیشه در ذهن بسیاری از مردم جهان نقش بسته بود این بود که سرانجام صدام حسین، دیکتاتور سالهای گذشته این کشور چه خواهد شد. پس از اینکه صدامی که برای خود جلال و جبروت ویژه ای قائل بود در یک زیرزمین تاریک توسط نیروهای خارجی کشف شد و بدانگونه مورد بازرسی بدنی و آزمایش های لازم جهت تعیین هویت قرار گرفت، شور و شعف بسیاری در بین بسیاری از مردم عراق که طعم سالها اسارت و بدبختی را در زیر چنگال این دیکتاتور کشیده بودند ایجاد کرد.

هر چند که این شادی و شعف در عراق محدود نماند و در سرتاسر جهان و به خصوص در ایران باعث شادی و نشاط بسیاری از مردم و آزادیخواهان گشت و همگان اقدام به لحظه شماری برای شروع دادگاه وی و محاکمه جنایتکار جنگی ای کردند که ابعاد جنایت وحشیانه اش نه تنها در داخل مرزهای کشورش، بلکه در خارج از آن و در تجاوزاتی که به ایران و کویت داشت، بر همگان هویدا بود. در نهایت بعد از سپری شدن جلسات دادگاه متعدد، وی در نهایت به جرم قتل عام مردم محکوم به اعدام شد و این در حالی بود که بسیار دیگری از این موارد اتهامی وی از جمله حمله به ایران بررسی نشد.

مردم ایران نیز به مانند مردم عراق خاطرات بسیاری تلخی از این دیکتاتور در ذهن دارند. وی با حمله ای سبعانه به قصد کشور گشایی به ایران تاخت اما غافل از آنکه مردم این سرزمین در راه دفاع از میهنشان و با دستانی خالی با جان خود به رویاروئی با وی و ارتش تحت فرمان وی پرداختند

رویاروئی که ۸ سال طول کشید و هزاران هزار شهید و جانباز و میلیاردها دلار خسارت به میهن ما وارد آورد. خیل عظیم خانواده های شهدا و جانبازان که بسیاری از آنها مسموم به گازهای شیمیایی هستند و چهره درهم شکسته کنونی شهرهای جنوبی کشور و به خصوص خرمشهر و آبادان که هنوز زخمهای کهنه آن جنگ را بر سینه دارد، نشانه هایی بر این مدعای تلخ می باشد؛ اما در این میان شگفت آورتر آن بود که مسئولان جمهوری اسلامی در جهت احقاق حق ایرانیان برای محاکمه آن جنایتکار جنگی آن قدر معطل کردند که مسئولان دادگاه صدام اعلام نمودند که به علت دیر ارسال شدن درخواست محاکمه صدام از طرف حکومت ایران، بررسی جنایتهای وی در دستور کار این دادگاه قرار نمی گیرد. مسئله ای که باعث بهت و حیرت و ایجاد شبهه در بین مردم ایران و به خصوص زخم خوردگان جنگ ۸ ساله از میزان صداقت مسئواین جمهوری اسلامی برای پیگیری مطالبات مردم شد.

امری که با شنیده شدن خبر کمک یک میلیارد دلاری حکومت ایران به حکومت عراق در روزهای گذشته در حالیکه بسیاری از مردم کشورمان به علت عملکرد غلط و پر اشتباه اقتصادی دولت احمدی نژاد، شرایط بسیار سختی را برای زندگی کردن در این روزها تجربه می کنند، بیش از پیش شد.

مرگ پینوشه دیکتاتور شیلی، میلوشویچ قصاب بالکان، صدام حسین دیکتاتور عراق و بسیاری دیگر از دیکتاتورها در سراسر جهان، بار دیگر این سنت الهی و تاریخی را به یاد همگان می آورد که کسانی که از هر نوع جنایت و پایمال کردن حقوق انسانها دریغ نکرده بودند، به ذلت بارترین شیوه ها و در همین سرا سزای اعمال جنایتکارانه خود را پس دادند، هر چند که شاید مرگ آنان مرهمی بر سینه های زخم خورده ملتهایی که طعم سالها نقض حقوق بشر و از دست دادن عزیزانشان و خرابی و نابودی کشورهایشان را دیده اند، نباشد.

انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر به مردم عراق برای رهایی از شر صدام دیکتاتور تبریک می گوید و آرزوی ساختن عراقی آباد و آزاد بوسیله مردم این کشور را برای آنها دارد.

اما از سوی دیگر اعتراض خود را به عملکرد ضعیف دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی جهت اهمال در اعاده حق برای خسارتها و لطمات مادی و معنوی جبران ناپذیری که از طرف صدام به این مردم مملکت وارد و همچنین بخشش های بی حساب از سرمایه های مردم که از طرف دولت جمهوری اسلامی انجام شده است، اعلام می نمائیم و خواهان باز پس گیری تمامی غرامتهای ناشی از جنگ ۸ ساله و سرمایه ای که از این مملکت بخشیده شده است، می باشیم.

امیدواریم که سرنوشت دیکتاتورها سالهای دور و نزدیک در سراسر جهان، درس عبرتی باشد برای تمامی ناقضین حقوق بشر که از سرنوشت آنان درس گیرند. چرا که بفرموده امام علی (ع) حکومت با کفر می ماند، اما با ظلم نمی ماند.

روابط عمومی
انجمن اسلامی دانشجویان
دانشگاه صنعتی امیرکبیر
(پلی تکنیک تهران)